ZES APEN IN EEN DOOS ALS WERKMODEL!
Meditatieve ervaringen: Feitelijk dienen alle meditatieve ervaringen te worden gecontroleerd en bevestigd op juistheid en betrouwbaarheid. Rechtstreekse ervaringen moeten worden gerapporteerd, vergeleken en geanalyseerd, en vervolgens worden er werkmodellen gecreëerd. Die modellen worden dan aan een analyse onderworpen waarbij men let op zowel logica als voorspelbaarheid. Het menselijk-bewustzijn: In de boeddhistische sutra’s wordt het menselijke bewustzijn vergeleken met een doos met daarin zes apen: vijf apen kijken door gaten in de doos naar buiten terwijl de zesde binnenin staat. De meeste mensen zijn geneigd te denken dat ons bewustzijn een eenheid vormt, dat er in de doos maar één aap is. Maar de Boeddha leerde dat hoewel ons denken collectief opzichzelfstaand functioneert, we feitelijk zes afzonderlijke bewustzijnen hebben, één voor ieder van de vijf zintuigen en één mentaal bewustzijn (de zesde aap) om de zintuiglijke gegevens die worden geproduceerd te interpreteren. De ‘zes apen in een doos’ is een werkmodel dat voor allerlei boeddhistische meditatiebeoefenaars gedurende al die eeuwen heeft standgehouden. Ervarings en verstandelijke kennis: De doos met de zes apen dient ook als model om te begrijpen hoe we dingen kunnen weten, hoe al onze kennis wordt verworven en wat onze beperkingen zijn in verband met alle wetenschappelijke kennis. Die maakt het voor ons mogelijk de waarnemer, in onszelf, te scheiden van wat wordt waargenomen, de ons omringende omgeving die door middel van onze zintuiglijke bewustzijnen wordt waargenomen. Volgens de Boeddha heeft ieder zintuigorgaan zijn eigen afzonderlijke bewustzijn dat gegevens verzamelt vanuit dat zintuigorgaan en deze gegevens doorgeeft aan het zelf, de interpretator. We kunnen inzicht krijgen in hoe we dingen kennen door het getuigenis van onze vijf zintuig-apen te beschouwen als ervaringskennis en de interpretaties van de zesde aap als verstandelijke kennis. Op die manier worden deze twee hoofdvormen van kennis gedefinieerd en verbonden: ervaringskennis wordt verkregen door middel van zintuigorganen via rechtstreekse ervaring, en verstandelijke kennis wordt verkregen door middel van verschillende interpretatieprocessen. Zo kan alle menselijke ervaring worden herleid tot rechtstreekse waarnemingen en de interpretatie daarvan. Aanwezig zijn in het hier en nu: Vooral opmerkelijk is dat we kennelijk nog moeten leren ‘hoe de mentale processen zich van moment tot moment voltrekken’. Wanneer we onze alertheid of volle aandacht richten op het huidige moment en het verleden en de toekomst helemaal negeren, ervaren we het tijdloze omdat tijd zelf niets meer is dan het verschijnen van een stroom van zulke momenten in één richting. Gebeurtenissen waaraan een tijdstip wordt toegekend komen tot stand wanneer de aandacht van het bewustzijn voor het moment van nu iets verslapt en wordt toegestaan zich te richten op een reeks van zulke tijdloze momenten. Ons eigen bewustzijn schept dus tijd door zich veeleer te concentreren op een reeks tijdloze momenten dan op één ervan in het bijzonder. Men zou kunnen denken dat iedereen zich op die manier kan concentreren door meditatieve contemplatie en introspectie, maar dat is niet het geval: daar is heel veel training voor nodig! Training betekent aandacht hebben voor de andere tijdloze momenten om die te kunnen spiegelen aan die ene richting waarin je opgesloten zit en waar je je gevoelservaring niet meer kunt delen omdat je deelneemt aan een systeem waar geen ruimte is voor nieuwe informatie en al zeker niet als deze voor het systeem wereldvreemd is. We zijn onbewust verslaafd geraakt en zullen moeten afkicken: Binnen onze huidige tijdgeest een vrijwel onmogelijke opgave omdat wij gedwongen worden ons te houden aan systemen die voor ons zijn gaan denken. We hebben niet in de gaten dat hierdoor de menselijk emotie is uitgeschakeld die vervolgens de weg naar ons instinct volledig afsluit. Wat we ook niet in de gaten hebben is dat deze systemen dezelfde bijwerking hebben als harddrugs. We hebben er een heilig geloof in dat we ze nodig hebben en er dus ook niet meer van buiten kunnen. Feitelijk hebben we een stofje in onze hersenen aangemaakt, Dopamine, die er voor zorgt dat we in onze ratiomodus blijven hangen en daarmee dus onze gevoelskant hebben uitgeschakeld. Op zich een vreemde gewaarwording omdat we denken dat ons gevoel volledig mee doet en dat komt weer door dat de wetenschap ons voor heeft gehouden dat zij precies weten hoe de natuur werkt. Het tegendeel blijkt waar te zijn en dat is een verontrustende constatering. Systemen werken namelijk alleen maar lineair en werken dus bij mensen stress verhogend omdat ze er geen echte verbinding mee kunnen maken en dat weer heeft te maken met het feit dat systemen niet meer alleen als ondersteuning worden ingezet maar juist richting bepalend zijn geworden. Het is juist deze eigenschap die het tot een statisch geheel maakt en waardoor het uiteindelijk de verbinding met de werkelijkheid zal gaan verliezen. Voor mensen die enige kennis over de werking van het atoom hebben weten dat als we teveel antideeltjes aantrekken het atoom vanzelf over gaat in een proces van annihilatie. De vernietiging is een feit en onontkoombaar tenzij we er tijdig nieuwe positieve deeltjes aan toe weten te voegen die passen bij dit in zijn soort unieke atoom. Als we dit begrijpen dan begrijpen we ook beter dat we eerst terug moeten gaan naar het duiden van de essentie van de organisatie omdat nu je eenmaal alleen vanuit de kern de juiste balans kunt creëren van de vernietigende cyclus naar een controlerende cyclus van waaruit de voedende cyclus kan gaan ontstaan. Nu staat vrijwel alles in een vernietigende modus en moet er overal steeds meer geld bij terwijl dit, als je goed tussen de regels door kunt lezen, volstrekt overbodig zou moeten zijn als je de natuurwetten zou volgen. Feitelijk kun je er precies achter komen wat deze kern nodig heeft om gezond te kunnen blijven functioneren maar ook weet je dan precies wanneer het tijdstip aan is gebroken om tijdig afscheid te kunnen nemen van deze verschijningsvorm omdat het niet meer past binnen de huidige tijdgeest van dat moment. Teveel blijven we nu nog trekken aan een dood paard in de hoop dat zij zo weer tot leven kan worden gebracht. Vaak zien we niet eens meer dat het paard overleden is omdat we lineair onderweg zijn en geen tijd meer hebben om ons om te draaien. Er is veel winst te behalen als we de vernieuwende kennistheorie zouden gaan koppelen aan de praktijk omdat er altijd vanuit de praktijk een behoefte ontstaat die zo mogelijk vanuit de vernieuwde kennistheorie kan worden bediend. Uiteindelijk moet deze nieuwe ondersteuning een bijdrage gaan leveren aan de kernwaardes van ons mens zijn. Simpel maar niet simpeler: De uitspraak van Albert Einstein dat alles relatief is past naadloos in de zienswijze van dit artikel en dat weer komt omdat hij naast wetenschapper ook filosoof was en op onderzoek durfde uit te gaan! Hij heeft al zijn zintuigen gebruikt en is daar op een verstandige wijze de achterliggende processen gaan beschrijven met als doel deze te kunnen vereenvoudigen. Alles moet zo simpel mogelijk gemaakt worden, maar niet simpeler. Dit was ook een uitspraak van hem als wetenschapper en het moge duidelijk zijn dat de wetenschap zelf hier volledig aan voorbij is gegaan en nog altijd bezig is om het nog simpeler voor ons te maken. Op dit moment komen er echter steeds meer antideeltjes bij en die ontstaan niet omdat de kennis vanuit de diepere lagen verder wordt uitgebreid maar ontstaat doordat het in de praktijk in de meeste gevallen geen toegevoegde waarde meer heeft of kan hebben. Door dit voor de meeste onder ons nieuwe fenomeen zal de wetenschap zichzelf ongeloofwaardig maken en dat is doodzonde omdat de theoretische kennis inmiddels op een zeer hoog en ongeëvenaard niveau staat. Overigens wel een te hoog niveau als we dit spiegelen aan het niveau van de praktische toepasbaarheid. Onbegrijpelijk vind ik dat zeker als je beseft dat er ergens een domein binnen de wetenschap bestaat die precies kan beschrijven hoe energie (het atoom) zich in de toekomst zal gaan gedragen. Het wachten is dus op het moment dat we gaan inzien dat we veel beter kunnen gaan samenwerken en op juiste wijze gebruik kunnen gaan maken van deze enorme kennisbank. In dienst kan gaan staan van de mensheid wat ons terugbrengt bij de essentie van wat wetenschap feitelijk voor de mensheid zou moeten betekenen. Een ondersteunende functie om het voor de mens simpel te maken. Nu wordt het alsmaar simpeler en zijn we al zover geconditioneerd dat de massa hier onbewust in meegaat en dat is in mijn gevoelservaring een onnatuurlijke beweging!
|
